Zwemmen met zeehonden

Als kind zwom ik op woensdagmiddag  met vriendjes en vriendinnetjes in het zwembad van het Paterswoldsemeer aan de Meerweg. We dreven op grote autobanden naar een van de eilandjes. Op de zonneweide wat eigenlijke een grote zandbak was, gooiden we naar elkaar met kleefkruid dat aan je badpak bleef hangen. Ook maakten we elkaar bang voor de waterratten en de bloedzuigers die in het meer zouden zwemmen. We schuilden voor een vreselijk onweer in de kleedhokjes.

Later zwom ik in Appèlbergen. Daar lagen we als pubers uren te kletsen in het gras. Nu zwem ik elke ochtend in het Paterswoldsemeer met mijn vriendin. We beginnen in april/mei als het water 14/15 graden is en zwemmen door tot in oktober bij zonsopkomst. Heerlijk!

Maar mijn mooiste zwemervaring was in Vlissingen in de Westerschelde. Ik zwom een eind alleen langs de kust. Opeens voelde ik dat er iets naast mij zwom. Het was een zeehond op twee meter afstand. Mijn hart stond even stil, ik schrok! Het grote dier keek mij met enorme zwarte kijkers aan. Maar zijn ogen leken heel vriendelijk waardoor ik rustig werd en tegen hem begon te praten. Zo zwommen we samen op. Plotseling dook hij onder mijn door en kwam aan de andere kant zwemmen. Zo speelde hij wat heen en weer. Maar net zo onverwacht als hij kwam, was hij ook weer vertrokken. Wat een
intense beleving was het. Ik was de hele dag nog in vervoering van mijn avontuur.