Onderwaterwereld

Als jong meisje had ik altijd al grote bewondering voor mijn grote zus. Zij kon alles, deed alles en was ontzettend stoer. Op zwemles mocht zij van de juf niet zonder zwembandjes zwemmen, maar mijn zus had daar geen boodschap aan. Zonder zich te bedenken plonsde ze zonder de bandjes in het diepe, en ja hoor: ze kon zwemmen als de beste.

Hoewel ik twee jaar jonger ben, mocht en zou ik niet achterblijven! De eerstvolgende zwemles sprong ik zonder zwembandjes in het diepe en… zonk als een baksteen naar de bodem.

Ik weet nog goed hoe de wereld onderwater bestond uit angstaanjagend bleekblauwe benen. Niemand had mij in het water zien springen, dus moest ik mijzelf eruit zien te redden. Over de bodem van het zwembad baande ik mij een weg naar het trappetje, alwaar ik omhoog klom. Ongedeerd, en nog altijd onopgemerkt stond ik bibberend van de adrenaline naast het zwembad.

Ik heb daarna nog vele jaren mijn zus in alles nageaapt, met wisselend succes. Omdat ik me met haar wilde kunnen meten, ben ik uiteindelijk wel mooi op het VWO terecht gekomen!