Zwemmen, Zonnen, Zoenen
Wie herinnert het zich niet, de eerste zwemles? Ik herinner me dat nog precies, dat was in de jaren ’70. We kregen les in het ‘instructiebad’ deze ruimte en het water waren heerlijk warm. Zodra je de deur opendeed naar dit bad kwam die intense heerlijke chloorlucht je tegemoet. Nog steeds als ik chloor ruik doet me dat denken aan toen, het Sportfondse Bad Nijmegen Oost. Maar het zwemmen haatte ik, voor het eerst je gezicht onder water… brrr… hoe moest dat, hoe doe je dat, eng! Heeft lang geduurd voordat ik dat durfde. Voordat ik eindelijk op kon voor mijn diploma A duurde godvergeten lang. En zelfs tijdens het diploma zwemmen toen we moesten rugzwemmen liep de badmeester met mij mee en schreeuwde continue “borst omhoog”! Tijdens de zwemlessen moest mijn moeder er zelfs over bellen wanneer ik nou eens eindelijk naar het diepe kon! Nee, zwemmen was net mijn ding! Iedere woensdag moest ik samen met mijn vriendin op de fiets naar de zwemles en we probeerden ons te drukken, we spijbelden regelmatig maar helaas zocht de badmeester contact met onze moeders, toen moesten we helaas wel. Wat ik ook een ramp vond waren de kleedhokjes, alles te klein, snikheet, kleding/schoenen etc. op een te kleine hanger, ergens ophangen en dan naar het zwembad trippelen. Nog steeds is dat voor mij de drempel niet naar een zwembad te gaan. Ik verdwaal altijd in die wirwar van die kleedhokjes.
Maar wat een plezier heb ik al die jaren daarna aan dat zwemdiploma beleefd! Tot een jaar of 15 fietsten we, wanneer het mooi weer was iedere dag naar de Goffert. Prachtige grote buitenbaden met een heerlijke zonneweide erbij. We lagen natuurlijk altijd op ons eigen plekje, vlakbij het zwembad dan hoefde je niet zo ver te lopen. Een strategische plek want we konden ook kijken wie er bij het zwembad allemaal rondliepen. Natuurlijk of we leuke jongens zagen! Zwemmen deden we natuurlijk niet veel alleen als je het echt te warm kreeg. Maar wat gebeurde er als we een groep leuke jongens tegen kwamen…? Duiken, salto’s voor- en achterover vanaf de rand en mooi duiken van de duikplanken, de lage en de hoge. De hoge was natuurlijk een uitdaging, die deed je niet al te vaak, verkeerd terecht komen was pijnlijk! En met een rode buik uit het water komen deed je liever niet….
En dan kwam die eerste zoen met die superleuke jongen, onderwater, wat een sensatie, en dat voor mij toch al niet zo’n waterheld, grensverleggend stoer! En zo dartelde je de weken door, bij en in het zwembad; giechelend, flanerend, kunsten aan en in het water om indruk te maken. Met de jongens bij ons op de handdoeken zitten dat was natuurlijk echt cool! En ja, hoe beroerd was het ook jongens die je bovenstukje achter los maakten, of wanneer je in het water was ze je telkens weer onder water moesten drukken. Dat laatste vond ik altijd eng, bang dat je te weinig adem had, logisch natuurlijk voor zo’n niet-waterheld als ik!
Toen we weer groter waren fietsten we van Nijmegen naar Mook, een uur fietsen om daar te genieten van het heerlijke water van een zijarm van de Maas. Of naar het Wyler Meer vlakbij Beek bij Nijmegen, we lagen altijd op dezelfde plekjes. En nu ik dit verhaal schrijf realiseer ik me dat ik met de ene groep naar Eldorado (Mook) ging en met een andere groep naar het Wyler Meer en weer met een andere groep naar de Bieseltse Baay in de Ooypolder. Prachtige locaties met heerlijk schoon zwemwater en natuurlijk in deze periode bloeiden er diverse liefdes op bij mij en bij mijn vriendinnen/vrienden. Eldorado was altijd super hip en het leukste want daar kwamen de leuke mensen met mooie sportauto’s dat was cool en stoer! The place to be, op een nabijgelegen terras en dé plek om met je auto gezien te worden! Wij moesten dan toch altijd weer terug met de fiets….
Nog steeds geniet ik van de dynamiek van en rondom het zwemmen, nu in de Hoornse Plas, het Paterswoldsemeer zijn heerlijke oorden waar het vakantiegevoel direct over je heen vloeit. Het zwemmen, opdrogen in de zon, gezellig met een groep mensen blijft toch hoe dan ook een ultieme ervaring! En wat een ervaring gaan we straks allemaal beleven als Zwembadverhalen bij de oude buitenbaden gaat spelen. Mooie herkenbare herinneringen en sferen zullen komen opborrelen.
Huguette Estourgie