Zwembadherinneringen Appèlbergen

Mijn verhaal begint in de zomer van 1964. Ik moest leren zwemmen!En dit moest gebeuren in Appèlbergen. Omdat het zwembad niet verwarmd was (zeg maar, behoorlijk koud) was dit niet altijd even leuk. Het water was in het begin van het seizoen soms maar 16 à 17 graden. Ik had zwemles van juf Martha Biemolt. Dit was een lieve zwemjuf. Ik deed aardig mijn best. En heb dan ook aan het einde van het seizoen als vijfjarige mijn zwemdiploma A behaald. In het jaar dat ik zwemles had… ben ik ook nog bijna verdronken. Omdat er een grapjas was die mij in het diepe bad gooide. Het jaar daarna diploma B.

De jaren daarna zat ik, zodra het zwembad open ging, in of bij het zwembad. Tot m’n twaalfde, dertiende levensjaar natuurlijk echt om te zwemmen met mn vriendinnen en vrienden. Daarna werden de mannelijke vrienden iets interessanter.. Ik heb met mijn moeder ook vaak mee gedaan aan de zwemvierdaagse in Appèlbergen. ’s Ochtends om zeven uur naar het zwembad. Tien rondjes zwemmen en daarna naar school.. dat was een leuke tijd. En dan ’s middags gewoon weer met mn vriendinnen.

Bij Appèlbergen kocht je aan het begin van het seizoen een abonnement voor het hele seizoen. Volgens mij kostte dit in het begin rond de tien gulden. Als je je abonnement vergeten was, verzonnen we van allerlei trucjes om binnen te komen. Abonnement doorgeven.. of achter de kleedhokjes door een spleet… of gewoon gaan huilen! Meestal werd je niet terug gestuurd, maar als kind had je vroeger nog ontzag voor volwassenen. Dus dit waren angstige momenten. Het peuterbadje was een chillplek voor de pubers. Dit badje was ongeveer twee bij twee meter. Het water was er altijd warmer dan in het grote bad.

Het enige negatieve over dit geweldige zwembad was toch wel dat je tijdens de zwemles aan een hengel moest zwemmen. Doodeng vond ik het! Ik was ongeveer 16 toen het nieuwe zwembad er kwam en Appèlbergen een parkeerplaats werd. Zo jammer!